ตลอดช่วงเวลาในชีวิตเราอาจได้รู้จักพบเจอกับผู้คนมากมาย แต่ใช่ว่าคนทุกคนจะสามารถเป็นเพื่อนของเราได้ และก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถเป็นเพื่อนสนิทของเราได้ บางคนอาจจะมีเพื่อนเป็นร้อย เป็นพัน แต่จะมีสักกี่คนที่เข้าใจและคุยกับเราได้ทุกเรื่อง ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง พวกเราเคยรู้จักกันมาก่อนตอนสมัยเรียนประถม เจอกันตอนเล่นกีฬาหลังเลิกเรียนคุยกัน แต่ไม่ค่อยสนิทกัน ก่อนที่พวกเราจะมาเรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด พวกเราเลยได้มีโอกาสคุยกันมากขึ้น ทำให้พวกเราสนิทกันมาก เขาเป็นเพื่อนที่ผมประทับใจมากที่สุด เพราะเขาเป็นเพื่อนที่สามารถปรึกษาเรื่องต่างๆได้ เวลามีปัญหาหรือเรื่องที่ไม่สบายใจ เขาก็จะคอยให้คำปรึกษาและคอยพูดให้กำลังใจผมอยู่เสมอ เขาอาจจะไม่ใช่เพื่อนที่หน้าตาดีที่สุด หรือเก่งที่สุด แต่เขาเป็นเพื่อนที่จิตใจดีที่สุด เป็นคนจริงใจทั้งต่อหน้าและลับหลัง เขาสามารถสอนวิชาที่ผมไม่ถนัดได้ และผมเองก็สามารถสอนเขาในวิชาที่เขาไม่ถนัดได้ พวกเราคอยช่วยเหลือกันในยามที่ต่างคนต่างมีปัญหาหรือไม่สบายใจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียนหรือเรื่องส่วนตัว เขาไม่เหมือนกับเพื่อนคนอื่นที่ผมรู้จักเพราะเขาเป็นเพื่อนทีรู้ใจผมมากที่สุด ถึงแม้จะมีบางครั้ง ที่พวกเราผิดใจกัน เพียงเพราะความเข้าใจผิดกันเล็กๆน้อยๆ แต่สุดท้าย ความเป็นเพื่อนก็ไม่อาจตัดขาดได้ และสิ่งที่ผมประทับมากที่สุดในตัวเพื่อนคนนี้ก็คือ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมไม่สบาย เป็นไข้เลือดออก ผมรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ทำให้ต้องลาเรียนประมาณ 1 อาทิตย์ พวกเราเลยไม่ได้เจอกัน เขาก็เป็นห่วงผม โทรถามอาการผมอยู่ทุกวัน ว่าวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นไหม หายเร็วๆนะ กลับมาเรียนได้แล้ว ทำให้ผมรู้สึกสบายใจและรู้สึกดีขึ้น จนวันที่ผมออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้าน เมื่อเขารู้ว่าผมกลับจากโรงพยาบาลแล้ว เขารีบมาเยี่ยมผมที่บ้านทันทีหลังจากเลิกเรียน พร้อมกับถือขนมเค้กมาด้วยกล่องหนึ่ง ซึ่งเขาเดินมาจากบ้านคนเดียวเพื่อมาเยี่ยมผม ทำให้ผมรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของเขา รู้สึกดีมากๆที่มีเพื่อนที่จริงใจแบบเขา และรู้สึกประทับใจในตัวเพื่อนคนนี้มาก จากวันนั้นที่พวกเราเป็นแค่คนรู้จัก ผ่านพ้นวันเวลา ผ่านพ้นอุปสรรค ผ่านพ้นรอยยิ้ม ผ่านปัญหาร่วมกันเรื่อยมา จนถึงวันที่เรากลายเป็นเพื่อนสนิท กลายเป็นคนที่เราสามารถเรียกเขาได้ว่าเป็น "เพื่อนแท้" สิ่งต่างๆเหล่านี้ ทำให้เราได้รู้ว่า เราไม่ได้อยู่บนโลกนี้เพียงคนเดียว ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ เรารู้ว่าเรามีเพื่อนแท้ คอยเป็นกำลังใจให้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องคุยกันทุกวัน ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เพื่อนแท้ก็สามรถเป็นเพื่อนแท้ เป็นเพื่อนกันตลอดไปได้ ทำให้ไม่กลัวกับความทุกข์ แต่กลับรู้สึกอบอุ่นใจ เพระรู้ว่าเรายังมีเพื่อนอยู่เคียงข้างเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เพื่อนแท้ ย่อมเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเราเสมอ คนเราไม่สามารถยืนเพียงลำพังได้ ทุกคนต้องการได้รับความผูกพัน ความรัก ความเข้าใจ อย่างจริงใจต้องการมีคนที่มาร่วมทุกข์ ร่วมสุขไปด้วยกัน ซึ่งคนที่สามารถมอบสิ่งเหล่านั้นให้ได้นอกจากครอบครัวแล้ว นั่นก็คือ "เพื่อนสนิท" นั่นเอง
โดย เด็กชายอิกมาลย์ อาบู